Yoxsul bir kisi yol
qiraginda oturmusdu.
Koyneksiz Papaqsiz Ayaqqabisiz
Isti Gunes onun basina
doyecleyirdi. Milcekler onun
uzunu ve bedenini dislek-dislek
etmisdi. Agrili ve guclu dislekler
onu zarimaga mecbur
edirdi.Kenardan ise faytonda
boyuk ordu boluyunun
musayeti ile bir padsah kecirdi.
Yoxsulu gorcek, padsah
dayandi. O qururla dedi: Bugun
menim ehvalim eladir. Men
bugun cox mulayimem.
Ruhundan ne kecirisense,
menden isteye bilersen. Ne
istesen sene vererem! Istenilen
xahisini! Bu dunyada her sey
menim hakimiyyetim altindadir!
Hami menden qorxur!Istiden ve
milceklerden ezab ceken yoxsul
kisi padsah qarsisinda torpaga
qeder diz cokerek, yalvarmaga
basladi: Allah namine! Meni bu
milceklerden xilas et! Onlara
buradan ucub getmek emri ver!
Olurem artiq!Padsah ise,
ciyinlerini cekdi: Yox! Milcekler
mene tabe deyiller! Milcekleri
qova bilmerem!Padsah uzunu
cevirerek, eşabeleri ile yoluna
davam etdi. Yoxsul ise, yene de
isti Gunes altinda taqetsiz halda
milcekleri qovmaga cehd
edirdi.Ele bu andaca yoxsul
kisinin yanina her terefden
insanlar toplasmaga basladi:
Bextever! Yeqinki, padsah sene
varli olmaga komek etdi, he?!
Yoxsul kisi kederli halda ellerini
yellederek dedi: Men tesevvur
etmirdim ki, padsah bele
gucsuz olar. O milceklerden
bele meni qoruya bilmedi. Axi
yaradilmislar sirasinda
milcekden gucsuz hecne
yoxdur
Adı : Sah ve Yoxsul Tarix : 10.07.2015 - (15:23) Oxunub : 1274 Hekayeni Yazan : Leyli
Fikir bildir (0)
| 
Ana Sehife